تولید انواع پوشش های ضد خوردگی محافظ : این محصول یکی از مقاوم ترین عایق های رطوبتی، آببندی و کفپوش صنعتی ساختمانی است که نسبت به سایر عایقها و پوشش صنعتی نظیر کفپوش های اپوکسی و پلی یورتان استقامت بالاتری دارد. همچنین بسیار محکم بوده و از انعطاف پذیری بسیار زیاد و مقاومت مکانیکی بالایی برخوردار است. به همین دلیل پوشش های ضد خوردگی پلی اوره بیشتر برای عایق کاری کفپوش های ساختمان به کار می‌روند. البته می‌توان این نوع پوشش های یکدست و محکم را به عنوان پوشش های محافظتی در قسمت‌های مختلف ساختمان هم استفاده کرد. چون پوشش های پلی اوره یا همان پلی یوریا در برابر تماس با مواد شیمیایی مقاوم هستند از طرفی به سادگی تمیز می‌شوند، آنتی باکتریال، آنتی ریشه در کف روف گاردن ها و آنتی یووی و تا حد زیادی با محیط سازگاری دارند.
تولید انواع پوشش های ضد خوردگی محافظ
پوشش های ضد خوردگی پوشش هایی هستند که به‌منظور ایمن‌سازی و مقاوم‌سازی فلزات به‌کاربرده می‌شوند. اگرچه پوشش ضد خوردگی انواع و اقسام مختلفی دارد، اما تمام آنها به طور مشترک سطح جسم را از نفوذ ماده خورنده همچون اکسیژن، سولفید هیدروژن و دی‌اکسید کربن در امان می دارند. اسیدها، قلیاها، نمک‌ها و حلال‌ها به‌تنهایی و یا توأمان با یکدیگر منجر به خوردگی سطح می‌شود. ازآنجایی‌که دامنه مواد خورنده بسیار گسترده است، امروزه انواع مختلفی از پوشش های ضد خوردگی شکل‌گرفته‌اند. انواع مختلف این نوع عایق را می‌توان در موارد زیر خلاصه نمود:
- پوشش های سرامیکی همچون کاشی و ملات مقاوم‌به‌اسید و باز
- آجرها
- پوشش‌های رزینی
- پوشش های کامپوزیتی
- پوشش های پلیمری
- ورق‌های ترموپلاست
- مواد ضد خوردگی آندی، کاتدی و عمومی
- و …
انتخاب هر یک از این پوشش‌ها، منوط به تجربه و شناخت ماهیت مواد و پوشش‌ها است. در انتخاب نوع عایق ضد خوردگی لازم است فاکتورهای مختلفی همچون نوع ماده خورنده و غلظت آن، دمای محیط، وضعیت بستر، تنش‌های مکانیکی و حرارتی موردتوجه قرار گیرد. جهت اطلاع از فروش محصول با شماره ۰۹۱۲۱۷۵۴۱۱۰ تماس حاصل نمایید.
پوشش ضد خوردگی بتن, عایق بندی بتن
استفاده از پوشش‌های محافظ بر روی سطح فلزی، یک روش مؤثر برای جلوگیری از تماس مستقیم فلز با اسید و خوردگی آن توسط اسید میباشد. این پوشش‌ها، به صورت لایه‌ای بر روی سطح فلزی اعمال می‌شوند و به عنوان یک عایق محافظ عمل می‌کنند. این پوشش ها به عنوان یک لایه میانی بین فلز و اسید، موجب می‌شود که تماس مستقیم بین این دو برقرار نشود. این لایه محافظ، فلز را از تماس مستقیم با اسید جدا می‌کند و از خوردگی سطوح فلزی جلوگیری می‌کند.در این روش، سطح فلزی را از تاثیرات مخرب اسید محافظت می‌کند و می‌تواند عمر و دوام فلز را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
