شرح عملیات راهسازی اندود سطحی تک کت: عملیات راهسازی عبارت است از آماده کردن مسیری بر روی زمین با یک عرض مشخص شده که استفاده کنندگان و کاربران با عبور از آن از نقطه ای به نقطه دیگر برسند.بسیاری دو آیتم خاک برداری و گودبرداری در عملیات عمرانی را با یکدیگر اشتباه می گیرند. در حقیقت، خاک برداری برداشت پستی و بلندی های زمین بوده و عمق خاک برداری حدود ۶۰ سانتی متر می باشد. بدین معنا که در خاکبرداری تنها پستی و بلندی های سطحی از روی زمین برداشته می شود. در مقابل گودبرداری معنای دیگری دارد. گودبرداری به معنای برداشتن پستی و بلندی های زمین با عمق بیش از ۶۰ سانتی متر می باشد.

  عملیات راهسازی شامل سه مرحله اصلی میباشند:

جهت آغشته کردن هرگونه سطوح آسفالتی و یا بتنی موجود با مواد قیری و بوجود آوردن چسبندگی با لایه آسفالتی جدید از انواع قیرهای مایع به صورت یک لایه نازک استفاده میگردد.

به این لایه اندود سطحی(تک کت) گفته میشود و موجب ایجاد پیوستگی بین سطوح روسازی با همدیگر می شود. بدیهی است استفاده از اندود سطحی برای ایجاد چسبندگی بین دو لایه آسفالت موجود و جدید الزامی است.

جهت اجرای لایه تک کت استفاده ازقیرهای امولسیونی توصیه شده است و بایستی از استفادهقیرهای محلول خودداری گردد. قیرهای امولسیونی CRS-1 و CRS-2 برای اجرای لایه سطحی تک کت توصیه میگردد.

بدلیل سرعت شکستن امولسیون و آمادگی سریع اجرای لایه آسفالتی جدید این دو نوع امولسیون مناسب تر هستند.

مقدار قیر امولسیونی موردنیاز در اندود سطحی حدود ۲۵۰ الی ۵۰۰ گرم در هر متر مربع میباشد.

هرچند مقدار دقیق مصرفی توسط دستگاه نظارت تعیین میگردد، مقدار قیر امولسیونی مصرفی بر روی سطوح آسفالتی قدیمی و فرسوده با توجه به مقدار تخریب شده در مقایسه با آسفالت های جدید اجرا شده متفاوت است.

بهترین شرایط برای اجرای تک کت در حرارت ۱۵-۱۰ درجه سلسیوس است و در همچین شرایطی از ۵ درجه سلسیوس نباید کمتر باشد.

هرچند میتوان در شرایط مرطوب راه نسبت به اجرای تک کت با قیر امولسیونی اقدام نمود ولی در شرایط آب و هوای بارانی و یا زمانی که احتمال بروز بارندگی باشد از اجرای آن باید خودداری بعمل آید.

نکته حایز اهمیت اجرای لایه رویی در همان روزی است که لایه اندود سطحی اجرا شده است. بدیهی است طی این مدت بایستی از عبور ترافیک از روی لایه تک کت جلوگیری بعمل آورد و قبل از پاشش قیر بایستی سطح راه بخوبی از هرگونه آلودگی و خاک و خاشاک احتمالی تمیز شود. برای اینکار میتوان از جاروی مکانیکی و کمپرسور باد استفاده کرد و بایستی اطمینان حاصل کرد که لایه تک کت بصورت یکنواخت و برای همه سطوح یک اندازه باشد. کنترل نازل های قیرپاش و زاویه و ارتفاع نازل پاشش از سطح راه اهمیت دارند. دستگاه قیرپاش باید به ادوات لازم و بدون عیب مجهز باشد و دارای سرعت سنج بوده و در صورت لزوم و با توجه به حرارت محیط و قیر باید مجهز به گرم کن باشد. دستگاه قیر پاش بایستی طوری طراحی شود که اپراتور قادر باشد پاشش را در هر زمان فعال یا قطع کند و بتواند حجم پاشش را کنترل کند و دستگاه و قیرپاش امکان سیرکوله کردن و گرم کردن قیر را داشته باشد و از طریق پمپ بتواند پاشش را انجام دهد.

همچنین مخزن قیرپاشی بایستی دوجداره بوده تا بتوان دمای درون مخزن را بصورت ثابتی حفظ نماید.

• کیفیت و نوع همه نازل های یک دستگاه قیرپاشی بایستی مشابه باشند.

• سرعت وسیله نقلیه حمل کننده قیرپاش بایستی ثابت و یکنواخت باشد.

• ارتفاع لوله پخش قیر از سطح راه در زمان پر و یا خالی بودن مخزن مقدار ثابتی باشد.

• زاویه نصب نازل ها در طول لوله پخش مشابه باشند.

• قیرپاش بایستی قابلیت تغییر عرض داشته باشد.

• قیرپاش بایستی دارای صفحات داخلی بوده تا از تلاطم قیر در قیرپاش جلوگیری بعمل آورد.