قیر معدنی چیست تفاوت آن با قیر طبیعی

قیر معدنی چیست تفاوت آن با قیر طبیعیقیر معدنی نوعی قیر خشک شده است که از طریق منابع نفتی است که کم کم از طریق گذشت زمان به سطح زمین آمده است و تبدیل به زغال شده است.در ایران نیز این قیر های معدنی وجود دارند که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.نوع دیگری از قیر موجود است که به آن قیر پالایشگاهی می گویند. در واقع این قیر ته مانده نفت است. از ویژگی های این نوع از قیر می توان به روان بودن آن اشاره نمودخوشبختانه کشور ایران یکی از بزرگ ترین کشور های تولید قیر معدنی است. مکان هایی که تولید قیر معدنی دارد به صورت کلی از یزد شروع می شود. این نوع از قیر در استان های ایلام و کرمانشاه به حد اعلای خود می رسد و در کردستان ترکیه تمام می شود

قیر معدنی چیست تفاوت آن با قیر طبیعی

۱)- قیر طبیعی :وقتی که مواد فرار نفت خام موجود دراعماق زمین ، به مرور زمان و در برابر عوامل جوی تبخیر شود ، ماده سیاه رنگی از آن بر جای می ماند که قیر طبیعی نام دارد. قیر طبیعی شامل قیرهای دریاچه ای و قیر سنگ ها می باشد.

الف) قیرهای دریاچه ای : وقتی نفت خام به طور طبیعی از بین لایه های شکست خورده زمین صعود کند و مواد آن تبخیر شود ، قیرهای طبیعی به صورت دریاچه در روی زمین به وجود می آید.منابع قیر دریاچه ای در اغلب نقاط جهان قیر دریاچه ترینیداد است با حجمی درحدود ۱۰ تا ۱۵ میلیون مترمکعب. دریاچه قیر برمودا در ونزوئلا نیز از جمله معادن مهم دیگر محسوب می شود. مثال این نوع قیر در ایران دریاچه قیر بهبهان می باشد.

ب) قیر سنگها: قیر سنگ ها عمدتاًً سنگ های آهکی و ماسه ای است که نفت خام در آن ها نفوذ کرده و با گذشت زمان مواد فرار آن تبخیر شده و قیر در این سنگ ها باقیمانده است. مقدار قیر موجود در این سنگ ها از ۷ تاحدود ۸۰ درصد متغییر است.

مزایای استفاده از گیلسونایت قیر معدنی در تولید ایزوگام و آسفالت:

از آنجایکه گیلسونایت به شدت آب گریز و مقاوم در برابر اسید و باز می باشد، عموما در تهیه آسفالت و ایزوگام به کار می رود.  از ویژگیهای بارز مواد گیلسونایت، حلالیت آنها در حلال غیر قطبی نظیر دی سولفید کربن و تولوئن و نیز قیر مذاب می باشد از این ویژگی گیلسونایت  در صنایع تولید ایزوگام و عایق های رطوبتی استفاده می شود.گیلسونایت  به دلیل داشتن مواد هیدروکربنی پلیمری ، یک اصلاح کننده مناسب برای قیرهای پالایشگاهی مخصوص آسفالت و ایزوگام محسوب میشود. همچنین گیلسونایت باعث کاهش درجه نفوذ، افزایش ویسکوزیته، افزایش نقطه نرمی  و افزایش  مقاوت گرمایی قیرهای پالایشگاهی می شود. گیلسونایت به عنوان یک عامل برای افزایش کارایی و بازدهی، در مخلوط آسفالت به کار می رود. آسفالت آمیخته شده با گیلسونایت عیار بالا، بدون نیاز به دیگر مواد اصلاح کننده که به صورت پودر به آسفالت اضافه می شوند به صورت کاملا یک پارچه در می آید. گیلسونایت به صورت کلی یا جزئی و یا به عنوان مکمل از نظر ارزش و قیمت می تواند جایگزین پلیمرهای “SBS” در اصلاح کننده های آسفالت شود. آسفالت های اصلاح شده با گیلسونایت، پایداری بالاتر، تغییر شکل کمتر، توانایی در برابر درجه حرارت کمتر و مقاومت بیشتر در برابر آب، و نفوذ پذیری کمتر نسبت به آسفالت های مخلوط نشده با گیلسونایت را دارند. گیلسونایت به عنوان یک عامل نگهدارنده در مخلوط های داغ رو سازی استفاده می شود. مخاوط های اصلاح شده پایداری روسازی را افزایش می دهد، در واقع وظیفه اصلی گیلسونایت در این کاربرد بهبود پایداری روسازی و مقاومت آنها در برابر تغییر شکل است، که توانایی تحمل بار را افزایش می دهد و در نواحی که تحت فشار و تنش بالا هستند مورد استفاده قرار می گیرند. بیش از ۱۰% از آسفالت پوششی جاده ها در ایالات متحده آمریکا که مورد بررسی قرار گرفته، سطح های تحت فشار بالا هستند و اصلاح کننده هایی مانند گیلسونایت در حدود چند درصد از این جاده ها مورد استفاده قرار گرفته است.

انواع قیر نفتی و قیر معدنی

قیر نفتی : قیر نفتی حاصل از پالایش نفت خام به بازار آمد و جایگزین قیر های معدنی و طبیعی در روسازی های آسفالتی و سایر مصارف صنعتی گردید. این نوع قیرها از پالایش نفت خام در برج های تقطیر به دست می آید و نهایتاً در ته برج و در حرارت بیش از ۳۸۰ درجه باقی می ماند.

الف) قیرهای خالص :در حین تقطیر نفت خام ، روغن های سبک تر در درجه حرارت های پایین تر تبخیر شده و با بالا تر رفتن دما روغن های سنگین تر جدا می شوند. آنچه در ته این برج ها باقی می ماند قیر خالص است که با تنظیم درجه حرارت و فشار داخل برج تقطیر می توان قیرهایی با درجه سفتی متفاوت به دست آورد.